Kompresor MPEG

Może być konieczne skompresowanie wideo MPEG z wielu różnych powodów – aby zaoszczędzić miejsce w pamięci urządzenia lub aby przesłać plik przez Internet. W każdym razie potrzebujesz dobrego kompresora, który wykona swoją pracę na najwyższym poziomie. Nowoczesne algorytmy kompresji wideo różnią się od algorytmów kompresji obrazu, które możesz znać. Dodatkowy wymiar i czas oznaczają, że do pliku wideo stosowane są różne metody matematyczne i logiczne, aby zmniejszyć rozmiar przy zachowaniu jakości wideo. Algorytmy kompresji wideo szukają nadmiarowości przestrzennej i czasowej. Kodując nadmiarowe dane minimalną liczbę razy, można zmniejszyć rozmiar pliku. Wyobraź sobie na przykład minutę, w której twarz postaci powoli zmienia wyraz twarzy. Kodowanie obrazu tła dla każdej klatki nie ma sensu: zamiast tego możesz zakodować go raz, a następnie odwoływać się do niego, dopóki nie zorientujesz się, że wideo się zmienia. To kodowanie interpredykcyjne jest odpowiedzialne za artefakty, które zakłócają kompresję cyfrowego wideo: części starego obrazu poruszają się w niewłaściwy sposób, ponieważ coś w kodowaniu stało się bezużyteczne.

W styczniu 1988 roku w ramach wspólnego komitetu technicznego technologii informatycznych JTC1 Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ISO i Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej IEC została utworzona ekspercka grupa robocza ds. kodowania ruchomych obrazów, której zadaniem było opracowanie norm dotyczących obrazu i dźwięku. kodowanie w celu wyeliminowania nadmiarowości. Standardy kompresji MPEG zostały opracowane przez Moving Picture Experts Group. Technologia ta określa standardy kompresji zarówno dla informacji audio, jak i wideo i ułatwia transmisję w transmisji. Istnieje wiele wersji tego formatu - MPEG-1, MPEG-2, MPEG-3, MPEG-4 itd. MPEG-1 to stratny standard kompresji wideo i audio. Jest przeznaczony do kompresji VHS. Być może wszyscy znają format MPEG-2. To właśnie ten format leży u podstaw płyt DVD-Video. Format MPEG-2 jest również podstawą standardów telewizji cyfrowej. Standard MPEG3 został pierwotnie opracowany do użytku w systemach telewizji wysokiej rozdzielczości (HDTV) z szybkością transmisji danych 20-40 Mb/s. Nowy standard MPEG4, który pojawił się pod koniec 1999 roku, oferuje szersze spojrzenie na medialną rzeczywistość. Norma określa zasady pracy z treścią (cyfrową reprezentacją danych medialnych) dla trzech obszarów: samych interaktywnych multimediów (w tym produktów dystrybuowanych na dyskach optycznych i przez Internet), aplikacji graficznych (treści syntetyczne) oraz telewizji cyfrowej (DTV).